بهانه دل
می نویسم بر در و دیوار کویش حال خویش
باشد آن را یار خواند یا کسی گوید به یار
چه می شود لحظه ای میهمان دل طوفان زده من باشی؟ بیا و از داغ های نهان در دل برایمان بگو، از تاریخ طوفان زده هستی، از سر بریده ی حق، از غربت و تنهایی آلاله، از یاس کبود واز شاخه طوبی به کدامین آغاز پرکشیدن، از دور در امواج تلاطم پی تو می گردم. اما می آیی؛ می دانم که می آیی، ومن هم در انتظار آن لحظه سبز به همراه گل سرخ و یاس سپید می مانم! ای معشوق زیبای من در دام بلا گرفتار شدم، و سلامی جزگریه و اشکی جز اندوه ندارم. کجاست روزی که چون غزال های شادان جست وخیز داشتم. اکنون کاروان عشق رفته ومن جامانده ام ای آقا ای کریم ای سرور ما درماندگان دستمان خالی و رویمان سیاه است، آن کالای اندک راهم نداریم. اما... نه کالایی هرچند ناقابل و کم بهاءآورده ایم؛ دلی شکسته داریم، نا امیدیم و به امید آمده ایم. آقا جان افسرده ایم و چشم به احسان تو دوخته ایم ادامه دارد.. سلام برعزیز ی که کمال موسی وبهاء عیسی وصبر ایوب بااوست. سلام برعزیزی که کمال موسی وبهاء عیسی وصبرایوب با اوست.سلام برآن عزیزی که ستاره طالع و نجم ثاقب،مسیح مسیح، و موعود موعودهاست. امشب از شمع رخت سوخته پروانه ی ما آتش افتاده زرخسار تو در خانه ی ما ای مهربان خسته ایم وافسرده،نالانیم وپژمرده،گریه امانمان رابریده است،غم دوری دیوانه مان کرده است.می خواهم درمیان ستاره ها وتنهایی شب،باتوسخنی داشته باشم ازدردجدایی ات، که باغیبتت همه تکیه گاه مامظلومان ازبین رفته است. کجایی ای ترنم زیبای بهاری،ای بهانه ی بارش ابرها،ای بلند سرو سروستان طاها،چقدر طولانی است غیبتت.... بیاو نگاه کن اطلسی هایم پژمرده شدند و شب بوهادیگر بازنمی شوند. چقدر سخت است، انتظار... اصلا انتظار چه واژه غریبی است، انگارکه این واژه را فقط برای تو آفریده اند. بیاکه دیگرزمین به سختی نفس می کشد.ادامه دارد.... صدیقه فلاح دانشگاه آزادسروستان استان(فارس) مولای من مهدی جان مولای من آیا اقیانوسی که رحمت و بخشایشش کران تا کران جهان را فرا گرفته است، فرصت شنیدن سخنان قطره ای حقیر و بی مقدار رادارد؟ تو را ای خورشید همواره روشن ونور بخش، می توانم به میهمانی فانوسی روبه افول دعوت کنم. می شود برای تو از رنج هایم بگویم؟ از رنج هایم، از آوارگی هایم، از تنهایی هایم؟ رخصت هست تا من از میان انبوه مشتاقانت و منتظرانت زمزم التماس سر دهم. مولای من با همه ی روسیاهی و تهی دستی هرنیمه شعبانی که از راه می رسد، دوباره متولد می شوم؛ و چون مجنونی صحرا گرد و بی سامان به جستجوی تو بر می خیزم. اندوه فراق ت طعم شادی ها را در کام من تلخ گردانیده است؛ و حسرت آرزوی دیدارت مرا شبگرد کوچه های پریشانی ساخته است. می دانم مولای من، می دانم وایمان دارم که تو روزی خواهی آمد، می دانم و تنها با این امید زنده ام اماچه کنم، که نه چون یعقوب (علیه السلام) می توانم همهی عمر بار جدایی را بردوش کشم و نه چون یونس (علیه السلام)، در شکم تنگ و تاریک ماهی دنیا توان زیستنم هست؛ ونه چون ایوب (علیه السلام) بردبار و لب خاموشم. تنها چون ابراهیم(علیه السلام) در میان شراره های سوزان فراقت به گلستان ظهور وبه این پیغام سرا سر مهربانی و به امید تو دلخوشم. امام مهربانی: " انا غیر مهملین لمراعاتکم ولا ناسین لذکرکم" شتاب کن که منتظریم و مشتاق ... محدثه شفیعی سروستانی دانشگاه پیام نور سروستان (فارس)
By Ashoora.ir & Night Skin
درباره وبلاگ
پیوندها
پیوندهای روزانه
آرشیو مطالب
آرشیو موضوعی
سایر امکانات
لوگوی دوستان
