به نام آفریدگار مهر

آقا اجازه!

دیدار دانشجوی مشروب خور با آیه الله بهجت رحمه الله علیه

وقتی رسیدیم پیش آقای بهجت، بچه ها تک تک ورود می کردن و سلام می گفتن، آقای بهجت هم به همه سلامی می گفت و تعارف می کرد. من چندبار خواستم سلام بدم..منتظر بودم آقای بهجت به من نگاهی بکنن… اما صورتشون رو به سمت من برنمی گردوندند. در حالی که بقیه رو خیلی تحویل می گرفتن. یه لحظه تو دلم گفتم؛ حمید میگن این آقا از دل آدما هم می تونه خبر داشته باشه … تو با چه رویی انتظار داری تحویلت بگیره… تو که خودت می دونی  چه قدرگند زدی…

خلاصه خیلی اون لحظه رفتم تو فکر و تصمیم جدی گرفتم که دور خیلی از چیزا خط بکشم، وقتی برگشتیم همه شیشه های مشروب رو شکستم ، کارامو سروسامون دادم، تغییر کردم.

مدتی گذشت، یک ماه بود که روی تصمیمی که گرفته بودم محکم واستاده بودم که از بچه ها شنیدم که یه عده از بچه های دانشگاه دوباره می خوان برن قم، چون تازه رفته بودم. با هزار منت و التماس قبول کردند که اسم من رو هم بنویسند ، اونا هم به هر حال قبول کردن.

این بار که رسیدیم خدمت آقای بهجت من دم در، سرم رو پایین انداختم ، اون دفعه ایشون صورتش رو به سمتم نگرفته بود، تو حال خودم بودم که دیدم بچه ها صدام می کنن « حمید! حمید!…حاج آقا با شماست.»

نگاه کردم دیدم آقای بهجت به من اشاره می کنن که جلوتر بیا… و آهسته در گوشم گفتن:

یک ماهه که امام زمانت رو خوشحال کردی.

منبع:http://bahejab.com/note/4127/