نشسته بودند دور هم خرما می خوردند. هسته خرماهایش را یواشکی می گذاشت جلوی علی(علیه السلام).

 بعد از مدتی گفت: «از همه شکمو تر کسی است که هسته خرمای بیشتری جلویش باشد.»

همه نگاه کردند. جلوی علی(علیه السلام) از همه بیشتر بود.

علی(علیه السلام) گفت: «ولی من فکر می کنم کسی است که خرماهایش را با هسته خورده.»  

نگاه کردند. جلوی محمد (صلی الله و علیه و آله وسلم) هسته خرمایی نبود. همه خندیدند.

برگرفته از کتاب « آفتابِ آخرین» از مجموعه کتب 14 خورشید و یک آفتاب

نوشته شده در یکشنبه 91 خرداد 28ساعت ساعت 6:45 عصر توسط عابر کوچه های عشق| نظر