بهانه دل
می نویسم بر در و دیوار کویش حال خویش
باشد آن را یار خواند یا کسی گوید به یار
به نام اویی که همه در انتظارش هستیم!
تابه کی ما و خیال آفتاب تا به کی ظلمت بیا یک شب بتاب آقای من، مولای روزهای پرهیاهو و شلوغ گم شدن در روزمره گی هایم همدم شب های خلوت تنهاییم. سالهاست که به انتظار دیدن چهره ی دل ربایت هستم، می آید و می رود وای به روزی که فکر کنم شاید لیاقت دیدن شما را نداشته باشم شاید دیگر هیچ دم و بازدمی نداشته باشم . آقا جان سالها دلتنگی ام را برایتان گریسته ام سالها سر به روی شانه ی شما گذاشته ام تا شاید هر چند خیلی دچار هوی و هوس های بی پایان روزگار شما مرا رها سازید تا سالها در هوای شما نفس بکشم. چه لذتی دارد چشیدن هوای شما از پای تا به سر از عمق قلبت و وجودم آقای من خاک بر سر ایام می کنم که بر شما مانده ام و هزار آه و افسوس به حالم خودم و خودم ها می خورم که با وجود حضور شما غایبم آقای خوبی ها و مهربانی ها من یتیم خسته شده از ستم های روزگارم که به امید پدری مهربان و مادری دلسوز و همراه و همرازی چون شما به زندگی ام ادامه می دهم مولای نیکی ها و عطوفت دست مهرت را همیشه بر سرم بکش، وجود نازنینت را هیچ گاه از من مگیر آقای من مگذار از سیل گناهان مرا از بهشت وجودت بگیرد من در میان هجوم تحریف بیگانگان سخت درمانده ام و چشم امیدم را به شما بسته ام که مرا از مرداب تاریکی ها نجات دهید آقای زیبایی ها دوستت دارم. شاید بی رحمی های روزگار سنگ دلم کند اما هر کجا روم، هر کجا باشم باز هم به دامان پرمهرتان باز می گردم یوسف زهرا دستانم را رها مکن که سخت به تو نیازمند. تا به کی چشم انتظاری تا به کی تا به کی هی آه و زاری تا به کــــــــی تا به کی در این دریـــا بی کسی منتظر بودن به راه تک سواری تا به کی سمیرا فتحی - تبریز
By Ashoora.ir & Night Skin
درباره وبلاگ
پیوندها
پیوندهای روزانه
آرشیو مطالب
آرشیو موضوعی
سایر امکانات
لوگوی دوستان
