بهانه دل
می نویسم بر در و دیوار کویش حال خویش
باشد آن را یار خواند یا کسی گوید به یار
به نام آفریدگار مهر یا بقیه الله آجرک الله... الســلامـــ علـیکــ ایها العـــبد الصـــالح... می رفت مـردی از نور آهســته ســوی دریا با گامـــهای مـحـکم با خویش داشت نجوا ساقــی درون خـیمه در تــنگ گــاهـواره ماهـی کوچکی داشت شش مـاهه شیرخواره ذهنـش پر از هیــاهو در فــکر چــاره راهی تا آب با خودش بیـارد آبــی بــرای مــاهی بـــاید نمــود کــاری لب از عــطش ببندد مــثل همیشه مــاهی بــر ســاقیش بـخندد مشکی بدوش برداشت راهــی به سـوی دریـا در زیر لب مدد خواست یا مرتضی یا زهرا (علیهماالسلام) آمــــد کــنار دریــــا انــگار خــواب می دید در روبــروی چــشمش گــویی سـراب می دید خــود تــشنه بــود اما در فــکر تــشنه ها بود در فــکر تــنگ و ماهی در یــاد تــشنه ها بـود ظــرفش ز آب پـر کـرد راهـی به سـوی سـاحـل چـسبانـده بـود مـحـکم مشـکش به سـینه و دل امــــــا مــــیـانه راه صیـــاد از ســـیاهـی می خـواست تا بــمیرد در تـــنگ آب مــاهـی بـا یــک عمــود آهــن راهــش ز کـینه بـستند پیــشانـی اش ز کــینه بـا ســنگها شکســتند چـــون مشک را بدست ســـقای آب دیــدنــد صـــیادهــای نــامــرد دســتش ز تــن بـریدند خــفاش هـای خـونخوار کــمر به کــینه بـستند بــر چــشم های نـازش تــیر سـه شـعبه بستند چـشمش دگـر نمی دید رویـش به خـیمه ها بود حــتما دوبـاره ســـاقی در فــکر تــشنه ها بود ســـاقی کــنار دریــــا خــونین به خـواب رفته یـــک بــانوی خــمیده دســت بر کــمر گـرفته بــغض و سـکوت و گریه در خــیمه مــوج می زد دیــگـر کــسی ز ســـقا حــرفی به لــب نمی زد مـــاهـی تـــشنه اش را ســـیراب کــرده بــودند بــــر خــنجر قــشنگش قـــــلاب کــرده بــودند شاعر: سید امیر حسین میرحسینی
By Ashoora.ir & Night Skin
درباره وبلاگ
پیوندها
پیوندهای روزانه
آرشیو مطالب
آرشیو موضوعی
سایر امکانات
لوگوی دوستان
