بهانه دل
می نویسم بر در و دیوار کویش حال خویش
باشد آن را یار خواند یا کسی گوید به یار
بهار می آید... برگ های پائیزی... بهار می آید... درختان بی بار... بهار می آید... میوه های زشاخه افتاده... آری... بهار می آید و تمامی برگان سبز در نسیم رویش ابدی، خنده کنان خواهند بود... آری درختان خسته از کودهای سیاه... آری زمین های خسته از آب های شور... پروانه های خشکیده بر درختان سم پاشی شده... آری کفش دوزک های جان داده از سم کشنده ی انسان ها... این شب های سیاه را تسلیت می گویم... و نوید... که نور خورشید برای سرسبز شدن خواهد تابید... و مژده که فصل پرباری خواهد رسید... در آن روزگار... هر کلامتان به هر بهانه ای درخت خواهید شد... آی دانه های هزار ساله ی به زیر خاک مانده... پس سلام بر شما... ای درختان پربار روزگار بی بهانه... سلام بر شما... ای معجزه های سبز آینده... امام صادق علیه السلام: تا آن جا که هر درخت هر میوه ای را به خواست خدا رویاند و میوه ی تابستان را در زمستان و میوه ی زمستان را در تابستان خواهید خورد...
By Ashoora.ir & Night Skin
درباره وبلاگ
پیوندها
پیوندهای روزانه
آرشیو مطالب
آرشیو موضوعی
سایر امکانات
لوگوی دوستان
