بهانه دل
می نویسم بر در و دیوار کویش حال خویش
باشد آن را یار خواند یا کسی گوید به یار
السلام علیک یا فاطمه الزهراء ما خیلی تو را دوست داشتیم... گرچه خیلی حرفت را گوش نمی کردیم... اما همیشه جلوی مذهبمان مینوشتیم: شیعه! گرچه شاید چادری که یادگاری تو بود را.. گاهی بر شانه میگذاشتیم... گاهی بر زمین می کشیدیم... گاهی دور می انداختیمش... اما تو را دوست داشتیم... گرچه خیلی به نمازهای اول وقت شما مقید نبودیم... اما تو را دوست داشتیم... راست میگفتی؛... ما خیلی شبیه تو نبویدم، اما شبیه تو بودن را دوست داشتیم... اصلا برای همین بود .. که انقدر اسم بچه هایمان را زهرا و فاطه گذاشتیم...تا شد نام اول کشورمان.. ما دوست داشتیم تو را دوست بداریم.. ولی سخت بود.. و ما خیلی اهل سختی کشیدن نیستیم،.. دید که.. ما برای شما فقط گریه میکنیم، چون خیلی سختمان است که بخاطر شما یکی از گناهانمان را کم کنیم،.. یا مثلا بخاطر شما کم خرج کنیم، اسراف نکنیم، راستگو باشیم، غیبت نکنیم، زخم زبان نزنیم، مطیع همسر باشیم،... ما حتی سختمان است... که روسری مان را کمی جلوتر بیاوریم... یا با نامحرم های فامیلمان بگو بخند نکنیم... ولی شما را دوست داریم... حالا ما دوست شما هستیم؟... وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَکِ أَوْلِیَاءُ و ما چنین پنداریم که دوستان شما هستیم دستمان را بگیر، دوستتان بمانیم.
طبقه بندی: محبان واقعی؟!
By Ashoora.ir & Night Skin
درباره وبلاگ
پیوندها
پیوندهای روزانه
آرشیو مطالب
آرشیو موضوعی
سایر امکانات
لوگوی دوستان
